Raptem kilka dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Była to wówczas największa zbrojna akcja podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Z uwagi na rozkaz Dowódcy Armii Krajowej gen. Komorowskiego Tadeusza, zaczęła się 01-08-1944 r. W ciągu następnych 63 dni powstańcy toczyli walkę, której to ideą była Polska niepodległa, wolna od wystąpień zbrojnych Niemiec oraz przewagi sowieckiej. Wedle obliczeń, około 16 tysięcy osób straciło życie podczas walki o stolicę, natomiast rannych zostało dwadzieścia pięć tys. osób, a wśród nich przeszło sześć tysięcy ciężko rannych. Mało tego, około 30 % osób, które w okresie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary mordów prowadzonych przez policyjne formacje niemieckie oraz wojskowe. Bezwzględnie największe rozszerzenie zabójstw na ludziach miało miejsce w okresie 2 pierwszych tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy wszedł w życie rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Niestety, mimo wielkiego poświęcenia i zadziwiającego bohaterstwa żołnierzy AK, oraz "zwykłych" niemundurowych - Powstanie nie powiodło się. Mimo tego, z całą pewnością warto dbać o pamięć i odwagę ludzi biorących czynny udział w walkach i po prostu oddać im szacunek, bo przecież walczyli o godność i wolność człowieka. W następstwie tego nie tylko w ten 1 dzień w trakcie całego roku, ale także co pewien czas zatrzymać się na moment w tym codziennym pędzie i przyjrzeć się temu, jak dużo wyrzeczeń i poświęceń musieli przyjmować ludzie w tamtych czasach i w jak bohaterski sposób pokazywali swoją odwagę, determinację, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Obecnie łatwo jest nieuczciwie oceniać tamtych ludzi, ale nie zapominajmy o tym, że żyli oni w zupełnie innych realiach niż my. Warto również obeznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby poznać więcej szczegółów, które są niezmiernie ważne i potrafią zmienić nasze myślenie niemalże całkowicie. Pokażmy swoją empatię oraz respekt.