Raptem parę dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Była to wówczas największa zbrojna akcja podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Z rozkazu Dowódcy Armii Krajowej gen. Komorowskiego Tadeusza, miała swój początek 1 sierpnia 1944 roku. Podczas następnych 63 dni działacze niepodległościowi staczali walkę, której to celem była Polska niepodległa, wolna od okupacji niemieckiej i sowieckiej dominacji. Wedle ustaleń, ok. 16 tysięcy ludzi straciło życie podczas walki o stolicę, natomiast rannych było dwadzieścia pięć tys. osób, a wśród nich ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Mało tego, około 30 procent osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego poniosły śmierć, to ofiary mordów organizowanych przez niemieckie formacje policyjne jak również wojskowe. Nie ulega kwestii, że największe spotęgowanie rzezi na ludziach miało miejsce w czasie 2 pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy obowiązywał rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Niestety, mimo ogromnego poświęcenia oraz nadzwyczajnego bohaterstwa żołnierzy AK, i zwykłych cywili - Powstanie nie udało się. Mimo tego, bezspornie trzeba dbać o pamięć oraz odwagę osób biorących udział w walkach i po prostu oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież dzielnie toczyli walkę w imię wolności i godności człowieka. W następstwie tego nie tylko w ten jeden dzień w ciągu całego roku, ale też nieco częściej zatrzymać się na moment w tym codziennym pędzie i przyjrzeć się temu, jak dużo wyrzeczeń oraz poświęceń musieli znosić ludzie w tych trudnych czasach i w jak honorowy sposób udowadniali swoją chęć jednoczenia się, odwagę, determinację oraz heroizm. Aktualnie nietrudno jest nieobiektywnie oceniać tych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, że żyli oni w całkowicie innych realiach niż my. Warto dodatkowo zapoznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to aby poznać większą ilość szczegółów, które są równie istotne i potrafią odmienić nasze myślenie zasadniczo całkowicie. Pokażmy swoją empatię i respekt.